KUĆA BARKA PREDSTAVLJA INTERESANTNO DELO ČIJA JE SUŠTINA NJEGOVA SPOSOBNOST DA SE TRANSFORMIŠE U ODNOSU NA SOPSTVENU PROJEKTOVANU STVARNOST I DA SE USTROJI KAO DELOVANJE U ŠIREM PRIRODNOM KONTEKSTU, KROZ PROCESE I RELACIJE KOJE OSTVARUJE U POKRENUTOM I DINAMIČNOM ODNOSU SA SVOJIM OKRUŽENJEM.
Inovativni objekat na obroncima jedne planine blizu Krakova imao je za cilj da iskoristi najveći adut lokacije – izvanredan pogled, ali da istovremeno bude u potpunosti obezbeđen, s obzirom da se nalazi na osami, na velikoj udaljenosti od prvih suseda. Kako bi rešili pitanja bezbednosti, estetike i komfora uz ispunjenje zahteva koje nameće sama priroda, ali i budžet, autori su pronašli interesantno rešenje u kome objekat dodiruje tlo samo jednim svojim delom, dok je ostatak prepušten preko ivice brda. Imanentna karakteristika objekta zvanog Barka jeste njegova sposobnost da se postavi kao aktivni subjekt u prirodnim procesima i tokovima koji figuriraju oko njega.
Suživot sa prirodom
Objekat je lociran na strmoj padini, pa su morale biti preudzete mere zaštite u slučaju pojave klizišta. Kuća na prvi pogled deluje kao da lebdi jer je tretirana kao most i blago je uzvišena iznad tla, dok njen krov vizuelno podseća na starinski brod čiji oblik olakšava oticanje površinskih voda i smanjuje rizik od klizišta. Zbog čestih i obilnih padavina odabran je dvovodni krov koji je u duhu poljskog graditeljstva na ovom području. Inkorporirajući u svoju formu narativ koji je delimično jasan i čitljiv, a delimično zbunjujući s obzirom da se nalazi u nedefinisanom području između svakidašnjeg i neobičnog, prostor postaje okidač za proizvodnju i učitavanje dodatnih značenja. Iako objekat u jednom trenutku deluje kao da je u potpunosti statičan, autor ga koncipira kao aktivnog u vremenu, kao proces i tok. Istovremeno, prostor je u potpunosti brižljivo dizajniran i u njegovom projektovanju nema ničeg slučajnog. Čak i onaj segment koji se prepušta slučaju i vremenu – proticanje površinskih voda ispod objekta, jasna je autorska namera.
Sadejstvo protivrečnosti
Cilj je bio stvoriti bezbednu građevinu koja se potpuno može zatvoriti kada se ne koristi. Stoga se u nju ulazi preko mosta, odnosno platforme koja se može podići tako da postane deo fasade. Autor je želeo da stvori utisak da kuća uokviruje predivan pogled koji se pruža iz enterijera, pa su gotovo celom dužinom postavljene velike staklene površine koje se zatvaraju panelima kada porodica ne boravi u kući. Sve prostorije smeštene su na spratu, dok se prizemlje koristi kao ostava kojoj se pristupa preko male spoljne platforme slične onoj na ulazu.
Ispitivanjem izražajnosti realnog, materijalnog i fizičkog prostora i isticanjem njegovih karakteristika slobode i otvorenosti naspram inertnosti i hermetičnosti, arhitektura utiče na stvarnost i transformiše je. Opseg tih promena kreće se od projektovanih i planiranih učinaka do potencijala za sadejstvo prethodno nepovezanih i suprotstavljenih pojmova puno/prazno, introvertno/ekstrovertno, dostupno/nepristupačno, trajno/efemerno.
INKORPORIRAJUĆI U SVOJU FORMU NARATIV KOJI JE DELIMIČNO JASAN I ČITLJIV, A DELIMIČNO ZBUNJUJUĆI S OBZIROM DA SE NALAZI U NEDEFINISANOM PODRUČJU IZMEĐU SVAKIDAŠNJEG I NEOBIČNOG, PROSTOR POSTAJE OKIDAČ ZA UČITAVANJE DODATNIH ZNAČENJA.
Pitanje tekstualnosti i likovnosti arhitektonske forme i njene sposobnosti da u sopstveni sistem inkorporira specifičanost okruženja rešeno je svođenjem materijalizacije na neutralni dopadljivi natur beton upotrebljen za zidove i membranu u istoj boji na krovu. Izolacija je postavljena sa unutrašnje strane, a u pojedinim delovima bela izolacijska pena ostavljena je vidljivom i predstavlja vid dekora.//ek Vesna Ravić-Više u EKO KUĆI No29
Dizajn enterijera je u stilu minimalizma.
Vrt ne postoji. Diskretna kamena staza jedina je intervencija u spoljnom uređenju.
