EKSTENZIJA KUĆE I VRT NE REMETE IZGLED STARE ARHITEKTURE, VEĆ UNOSE MALO ŽIVOSTI U DEO GRADA U KOME DOMINIRA CRVENA CIGLA. IAKO BI NEKO MOGAO POMISLITI DA OVO PREDSTAVLJA NOVI TREND GRADNJE, TO NIJE TAČNO, JER JE SVE USLOVLJENO URBANISTIČKIM PLANOM I ZAKONIMA KOJI NALAŽU OČUVANJE STARIH ZGRADA.
Većina gradova u Velikoj Britaniji može se pohvaliti karakterističnom arhitekturom koja je veoma prepoznatljiva širom sveta, a koju odlikuju crvena cigla i kamen. Iako bi neko pomislio da to predstavlja trend gradnje, to je ipak uslovljeno urbanističkim planom i zakonima koji nalažu očuvanje starih zgrada. U mnogim gradovima Velike Britanije, u cilju očuvanja identiteta i kulturnog nasleđa određene su zone zaštite arhitekture u kojima se mora očuvati tipičan izgled i duh dela grada koji je pod zaštitom, pa se tako u Londonu mogu naći čitavi kvartovi gde je stara arhitektura ostala netaknuta.
U delu Londona zvanom Ajlington, dominiraju kuće i zgrade izgrađene u džordžijanskom i viktorijanskom stilu, koji su u Velikoj Britaniji bili zastupljeni tokom 18. i 19. veka. U toj zoni strogo su propisani načini gradnje, a naročito za Barnsberi, deo Ajlingtona koji je od velikog značaja jer se u njemu nalaze najbolji primeri stambenih objekata kasnog džordžijanskogi ranog viktorijanskog stila. Tu se nalaze neki od najlepših skverova, poput Lonsdejl skvera, sa starim stablima i zelenilom koje ulepšava ionako prekrasne zgrade koje ga okružuju.
Upravo u tom delu Ajlingtona nalazi se kuća jedne mlade porodice čija je želja bila da prošire prostor u kome će zajedno provoditi slobodno vreme, odnosno da povećaju površinu trpezarije i prostora za igru dece. Porodica je za projekat nadogradnje unajmila firmu Fraher Architects, poznatu po razvoju savremnih ideja i projekata na osetljivim mestima, poput zona zaštite arhitekture.Ova porodična kuća urađena je u džordžijanskom stilu, gde su tipični fasadni materijali crvena cigla u kombinaciji sa belom. Za arhitekte je preuređenje ove kuće predstavljalo pravi izazav, jer su želje klijenata morali da usklade sa načinom gradnje koji je propisala opština. Jedan od uslova pravilnika o načinu gradnje u ovoj zoni bio je da se ne sme narušiti panorama ovog dela grada, čime je uslovljeno da sve kuće moraju biti slične visine. Tako je nadogradnja u vertikalnom pravcu veoma ograničena, pa se ekstenzije, ukoliko ima prostora, mogu raditi uglavnom iza kuće. Međutim, ukoliko je ekstenzija iste širine kao kuća, ne sme biti viša od jednog sprata.
Pored toga, opština nalaže primenu tradicionalnih materijala, koji moraju biti u saglasnoti sa izgledom okolnih kuća, u smislu oblika, boja i tekstura. Kako bi ispoštovali propisani način gradnje i učinili da mračni prizemni deo kuće bude svetliji, arhitekti su odlučili da kuću prošire ka vrtu. Strana nadogradnje okrenuta vrtu u potpunosti je pokrivena staklom, što omogućava maksimalan priliv prirodne svetlosti, i čini da kuća i vrt izgledaju kao jedna celina.
Arhitekti su želeli da unesu malo raznolikosti i topline u okolinu u kojoj preovlađuje cigla, tako da su nadogradnju spolja obložili svetlim pločama od arišovog drveta. Nadogradnjom su, po želji vlasnika, dobijene prostrana trpezarija i radna soba. U enterijeru kuće preovlađuje bela boja i minimalistički dizajn, što vizuelno dodatno uvećava prostor.// ek Aleksandra Radinović – Više u EKO KUĆI No13
