VEĆINU ARHITEKATA DANAŠNJICE KARAKTERIŠE TEŽNJA KA PRIBLIŽAVANJU PRIRODI. DA BI OSTVARILI TAJ CILJ, NEKI AUTORI OPONAŠAJU PRIRODNO OKRUŽENJE, DRUGI PRENOSE SEGMENTE PRIRODE NA SVOJE OBJEKTE, A TREĆI SADEJSTVO SA OKRUŽENJEM POSTIŽU TRAŽEĆI BALANS FUNKCIJE, DIZAJNA I PRIRODE, KAO ŠTO JE SLUČAJ SA OVOM PORODIČNOM KUĆOM.
Objekat je izgrađen u Orleansu, Masačusets, na mestu prvobitne sezonske kuće iz 1958. godine, čiji su najveći kvaliteti bili lokacija i lepota okolne prirode. U svemu drugom, povremeno korišćena kuća uklapala se u tipološke okvire onoga čemu je bila namenjena. Izgradnjom novog objekta prostor je dobio kvalitete koji jasno ističu značaj neposrednog kontakta objekta sa okruženjem. Izuzetan prirodni kontekst i blizina jezera inspirisali su vlasnike, inače sklone umetnosti i uživanju u prirodi, da sagrade objekat u kome će stalno boraviti i koji neće narušavati prirodu. Zbog toga su ceo projekat poverili projektantskom birou ZED (Zero Energy Design) specijalizovanom za nulte energetske kuće.
Energetski koncept primenjen je na celom objektu koji je projektovan kao nulta energetska kuća, odnosno kuća koja svoju godišnju potrošnju energije pokriva iskorišćavanjem pre svega sunčeve, ali i ostalih obnovljivih izvora energije. Fokus je na smanjenju potrošnje energije kroz dizajn, povećanju termoizolacije na spoljnim elementima objekta, kao i na korišćenju čiste energije – solarne i geotermalne energije u zamenu za konvencionalne izvore.
U tom cilju na krovu su postavljeni solarni paneli, a na celokupnom objektu su korišćeni prirodni i reciklirajući materijali – fibercementne ploče, kedar, bambus, pločice od reciklirajućeg stakla i boje sa niskim sadržajem VOC jedinjenja. Na južnoj strani, visoko listopadno drveće štiti objekat od prekomernog zagrevanja leti, a dopušta prodor sunčevih zraka zimi. Kuća je zaštićena sa dva sloja termoizolacije, tvrde i penaste, kao i trostruko zastakljenim otvorima, a kvalitet unutrašnjeg vazduha održava se odgovarajućim sistemima ventilacije i rekuperacije toplote.
Sadejstvo sa prirodom
Glavni cilj arhitekata bio je integracija objekta sa prirodom i stvaranje dinamične arhitektonske kompozicije. Na prvi pogled, forma objekta je kompleksna i složena, ali ako je rastavimo na delove, uvidećemo da su to nizovi čistih i jednostavnih površina koji se dodiruju, presecaju i prožimaju, stvarajući jedinstvenu celinu. Tri kubusa različite materijalizacije, dimenzija i boja čine glavne elemente forme, a svaki od njih tek u odnosu sa drugim elementima stiče svoju oblikovnu snagu. Inspiraciju za korišćenje fasadnih ploča jarko crvene i narandžaste boje u kombinaciji sa drvetom kedra, projektanti su našli u jesenjem spektru boja. Dominantne su oštre linije, ali objekat ne deluje previše kruto i strogo, već stabilno i sigurno.
Odnos funkcije i forme
Na spoljnoj arhitekturi odražava se unutrašnja funkcija objekta, pa svaki kubus predstavlja odredjenu funkcionalnu celinu.U prizemlju, u unutrašnjosti crvenog kubusa, smešten je dnevni boravak sa kuhinjom i trpezarijom. Korespondencija ovog dela kuće sa prirodom ostvarena je ne samo preko velikih zastakljenih površina, već i preko trema obloženog drvetom. Deo rezidencije u kojem su spavaće sobe i kupatilo, u eksterijeru je istaknut narandžastom bojom. Na spratu se nalaze glavna spavaća soba i radni prostor, što je na fasadi predstavljeno oblogom od kedra. Iz ovog dela može se pristupiti velikoj krovnoj terasi, čiji je jedan deo projektovan kao zeleni krov.
Na pravi način je pomireno prirodno sa veštačkim, različite teksture i materijali, a sve u cilju kreiranja jedinstvenog i komfornog ambijenta. Iz glavne spavaće sobe pružaju se prelepe vizure ka obližnjem jezeru . Velike staklene površine predstavljaju u isto vreme granicu i mesto susreta unutrašnjeg i spoljašnjeg. Tako su autori sjedinili prirodu sa objektom i transformisali je kao arhitektonsku intervenciju u prostoru.//ek VESNA FILIMONOVIĆ – Više u EKO KUĆI No14
