MODERAN ARHITEKTONSKI IZRAZ CRKVENOG OBJEKTA PROJEKTOVANOG I REALIZOVANOG U RURALNOM DELU EKVATORIJALNE GVINEJE UZ ANGAŽOVANJE LOKALNE RADNE SNAGE I UPOTREBU RASPOLOŽIVIH GRAĐEVINSKIH MATERIJALA.
Crkva Sv. Arhangela Mihaila je projektovana na čistini formiranoj između bujne tropske šume i novoprobijenog asfaltnog puta, trasiranog kroz oblast sela Ebea Enuk u Ekvatorijalnoj Gvineji. Vladin ministar poreklom iz ovog zabačenog ruralnog područja želeo je da svojevrsnom zadužbinom koncipiranom u vidu kompleksa sastavljenog od crkve, parohijskog doma i multifunkcionalnog centra, pruži lokalnoj zajednici nove javne sadržaje. Ideja je bila da se na ovaj način formira fokalna tačka inače raštrkanog naselja, čime bi se cela oblast podstakla na dalji urbani razvoj.
Inicijalna zamisao autora bila je da se uspostavi kontinualna interakcija prostora unutar crkve i neposrednog okruženja i da se omoguće paralelni dijalozi sa ’svevišnjim’ i sa silama prirode, koje na svoji osobeni način jednako snažno utiču na svakodnevni život lokalnog stanovništva. Polazni koncept je predviđao crkveni objekat u vidu otvorenog – natkrivenog prostora, svojevrsnog ’skloništa’, koji se dinamično postavljenim poligonalnim zidovima izdvaja od okruženja fokusirajući pažnju na centralni oltarski prostor označen velikim krstom postavljenim naspram okolne tropske šume.
U procesu verifikacije koncepta od strane crkvenih velikodostojnika višeg ranga u Španiji, sugerisano je da bi objekat iz praktičnih razloga trebalo da bude zatvoren, te da se kontakt sa okruženjem svede na minimalni nivo, kako bi se podstakla transcendentalna priroda prostora. Realizovani objekat zadržava inicijalnu jednobrodnu kubičnu formu i karakteriše se pristupnim platoom koncipiranim u vidu monumentalnog trema oivičenog jakim bočnim zidovima koji usmeravaju posetioce ka unutrašnjem prostoru. Ulazna pregrada se može u potpunosti otvoriti, čime se ukida fizička barijera između spoljašnjosti i unutrašnjosti i obezbeđuje neophodna veza u slučajevima većih okupljanja.
Prvi deo volumena crkve se postepeno sažima u vertikalnom i horizontalnom planu odvajajući ulaznu zonu, da bi se potom na isti način raširio prema oltaru naglašenom zenitalnim osvetljenjem. Veza sa spoljašnjoću je diskretna, a nastala je razlistavanjem bočnih zidova, što za rezultat ima formiranje niša zastakljenih vitražima.
OBJEKAT NA SPECIFIČAN NAČIN USPOSTAVLJA KOMUNIKACIJU SA NEPOSREDNIM OKRUŽENJEM IZDVAJAJUĆI UNUTRAŠNJI PROSTOR U VIDU JEDNOBRODNOG HOLA AKCENTIRANOG LATERALNIM I ZENITALNIM OSTVETLJENJEM.
Simbolički značaj i uspešnost realizacije Crkve Sv. Arhangela Mihaila potvrđeni su činjenicom da je celokupno naselje izmešteno u zonu njenog neposrednog okruženja, tako da se danas ova građevina može smatrati svojevrsnim centrom Ebea Enuka.// ek DUŠAN INGJATOVIĆ – Više u EKO KUĆI No25