ODNOS STAROG I NOVOG, ISTORIJSKOG I SAVREMENOG, AUTORI NE POSMATRAJU KROZ ČIN ISKLJUČIVANJA, SUPROTNOSTI I LOGIČNOG RAZDVAJANJA ILI RAZJEDINJAVANJA, VEĆ U TOME PREPOZNAJU OSLOBAĐAJUĆI KREATIVNI POTENCIJAL ZA STVARANJE ARHITEKTONSKOG DELA KOJE PREDSTAVLJA VIŠEZNAČNOST U POJMOVNOM I OBLIKOVNOM SMISLU. SHOEBOX HOUSE EMITUJE SIMBOLE PROŠLOG VREMENA I KORISTI IDENTITET STAROG KAO POVOD ZA NOVE PROSTORNE INTERVENCIJE, GRADEĆI NA RUBOVIMA SPOJA STARO-NOVO STVARNOST PROMENLJIVOSTI I SAVITLJIVOSTI KOJA PRATI POTREBE SAVREMENOG ČOVEKA.
Vila Shoebox se nalazi u Trnovu u samom centru grada Ljubljane u Sloveniji. Reč je o renoviranju male postojeće kuće iz 1934. godine dizajnirane od strane arhitekte Emila Navinšeka, poznatog po inovacionim prostornim konceptima školskog nekoridorskog plana. Jedan od glavnih ciljeva autora bio je da nagovesti mesto koje nije statično i da otkrije ali i objasni pejzaž i sazrelost vremena koje u njega gleda, povezujući prošlost i sadašnjost na način koji predstavlja kompleksnije viđenje utilitarnosti arhitekture i koji prevazilazi probleme trajnosti sa kojima je arhitektura suočena.
Kutija kao element spoja prošlosti i sadašnjosti
Objekat je svedene forme, u svojoj osnovnoj ideji geometrijski čiste i jasne, u sledu postulata moderne arhitekture i korišćenju elementarnih kubusa – volumena, pravilnih i definisanih. Sastoji se od 3 kubusa, svaki u proporciji kutije za cipele, kao što je postojeći plan kuće. Kutije su složene sa smicanjem od 90 stepeni, što stvara nadvore i terase. Pokušaj međusobnog približavanja i ukrštanja dva pravca – isticanje čistih geometrijskih oblika i njihovo povezivanje sa iskustvom i vremenom, rezultirao je objektom zasnovanom na kubističkom principu razlaganja figure čija vertikalna kompozicija vodi pogled na gore i otkriva uslove za novo viđenje sopstva i okruženja.
Ulica u kojoj se nalazi vila uglavnom je bila izgrađena u 60-im i 70-im godinama s tipičnom jednoporodičnom stambenom kućom napravljenom u kombinaciji bele fasade i obloga tamnog drveta. Materijalizacija fasade ostaje u kontekstu ulične arhitekture, jer arhitektura u ovom slučaju nije artikulisana u vidu negacije, odsustva i bunta, već kao multidimenzionalan prostor u kome je mapirano mnoštvo nesagledivih potencijala koji svojim konceptom omogućava konstituisanje nove forme dela u pokretu.
JEDAN OD GLAVNIH CILJEVA AUTORA BIO JE DA NAGOVESTI MESTO KOJE NIJE STATIČNO I DA OTKRIJE, ALI I OBJASNI PEJZAŽ I SAZRELOST VREMENA KOJE U NJEGA GLEDA, POVEZUJUĆI PROŠLOST I SADAŠNJOST NA NAČIN KOJI PREDSTAVLJA KOMPLEKSNIJE VIĐENJE UTILITARNOSTI ARHITEKTURE I KOJI PREVAZILAZI PROBLEME TRAJNOSTI SA KOJIMA JE ARHITEKTURA SUOČENA.
Ulica u kojoj se nalazi vila uglavnom je bila izgrađena u 60-im i 70-im godinama s tipičnom jednoporodičnom stambenom kućom napravljenom u kombinaciji bele fasade i obloga tamnog drveta. Materijalizacija fasade ostaje u kontekstu ulične arhitekture, jer arhitektura u ovom slučaju nije artikulisana u vidu negacije, odsustva i bunta, već kao multidimenzionalan prostor u kome je mapirano mnoštvo nesagledivih potencijala koji svojim konceptom omogućava konstituisanje nove forme dela u pokretu.// ekVESNA RAVIĆ- Više u EKO KUĆI No26
Od elemenata enterijera oblikovani su podignuti podijumi, niše, plakari, mali prostori za sedenje.
Srce kuće – presek svih volumena i spoj starog i novog dela jeste stepenište
