Staza perspektiva
DOŽIVLJAJ DRAMATIČNOG PLANINSKOG HORIZONTA KOJI SE IZDIŽE IZNAD GRADSKOG URBANOG PEJZAŽA NIJE UŽITAK SAMO ZA PLANINARE. GRAD U PLANINI, PLANINA U GRADU – SINERGIJE SU KOJE SE UPOTPUNJUJU. UŽURBANOST I SVAKODNEVNA GRADSKA VREVA ČINE SE DALEKOM IAKO SE NALAZE NA SAMO NEKOLIKO MINUTA VOŽNJE. PEŠAČENJE POD VRHOVIMA JEDNOG OD NAJPOZNATIJIH PLANINSKIH LANACA OMOGUĆIO JE PROJEKAT NAZVAN STAZA PERSPEKTIVA. PANORAMSKA STAZA I OBJEKTI NA PLANINSKOM VENCU NORDKETE NADOMAK INSBRUKA, DELO SU MULTIDISCIPLINARNO ORIJENTISANE NORVEŠKE FIRME SNOHETTA.
Nordkete je deo alpskog parka prirode Karvendel, jednog od najvećih netaknutih zaštićenih pejzaža srednje Evrope. Nalazi se na najjužnijem delu ovog planinskog lanca i predstavlja simbol Insbruka. Grad je premrežen žičarama kojima se ostvaruje pristup ‘onoj drugoj strani grada’, odakle se pruža pogled na neravni alpski teren Nordkete planine. Staza perspektiva označava pešački put dužine 2.8 kilometara koji nudi mogućnost doživljaja veličanstvenih planinskih predela iz malo drugačijeg ugla.
Staza perspektiva može se opisati i kao pokazatelj specifičnog načina shvatanja prostora, kao pristup arhitekturi koja postaje integralni deo pejzaža. Ova filozofija inspirisala je autore da kreiraju niz malih i, kako kažu, elegantno projektovanih dizajnerskih ‘gestova’ koji se uklapaju u postojeći ambijent. Strukture, odnosno arhitektonski elementi, psotavljeni su duž staze na nekoliko različitih lokacija tako da uspostave savršen balans prirode i ljudskog traga na nadmorskoj visini od 1.905 metara. Svaki arhitektonski element, a ima ih ukupno deset, ima svoju osobenu formu i postavljen je promišljeno na različitoj nadmorskoj visini sa ciljem da bude mesto odmora, socijalne interakcije, opuštanja i svakako, da omogući zapanjujuće vizure.
Na taj način se ističe svaki deo alpskog pejzaža, a pogled se usmerava od opšteg ka posebnom, pri čemu se naglašava topografija sa svim samo njoj svojstvenim oblicima i površinama. Samostalni elementi zapravo su sastavni deoc eline koji omogućavaju komunikaciju, definišu opremljenost i funkcionalnost, a ujedno predstavljaju i umetnička dela koja svojim prisustvom određuju ciljeve kretanja po stazi. Oni su takođe i značajne tačke, odnosno reperi.// ek Amela Greksa Više u EKO KUĆI No36
Vidikovac
VISOKO IZNAD PRELEPOG PEJZAŽA NA ZAPADNOJ OBALI JEDNOG OD NAJVEĆIH NORVEŠKIH FJORDOVA NALAZI SE ATRAKTIVNA PLATFORMA, VIDIKOVAC NALIK VELIKOJ SKAKAONICI, KOJI JE PRIVUKAO IZUZETNU PAŽNJU TURISTA I STANOVNIKA OVE ZEMLJE.
Najpoznatiji simbol Norveške su fjordovi, krivudavi morski zalivi smaragdnozelene boje, duboko usečeni u kopno, sa rečicama koje se ulivaju u njih. Kao prava umetnička dela prirode, našli su se i pod zaštitom UNESCO-a. Norvežani čuvaju lepote i blaga koja imaju, a država je uz to propisala i visoke poreze na sve vrste odavanja porocima ili bilo čemu što nije u skladu sa pravilima zdravog načina života i očuvanja okoline.
Lepota norveških fjordova oduvek privlači pažnju turista, posebno onih koji obožavaju avanturistička putovanja. Običaj avanturista da iskoriste svaku priliku ne bi li se neometano divili jedinstvenim panoramama, postao je deo savremenog avanturističkog turizma. U Norveškoj su odlučili da avanturistima podare najlepše mogućnosti da uživaju u pogledima na fascinantnu lepotu njihovih fjordova.
Organizacija
Vođeni tom činjenicom, arhitekti Tod Saunders i Tomi Vilemsen projektovali su ovaj neobičan objekat koji je finansiran od strane norveškog Ministarstva za saobraćaj. U pitanju je veoma originalan vidikovac koji se nalazi iznad grada Aurland, u jednom od najvećih norveških fjordova na zapadnoj obali, na tri sata vožnje od Bergena, drugog po veličini grada u ovoj zemlji. Realizacija projekta započela je u jesen 2005.godine, dok je svečano otvoren u leto 2006.godine.
VLADA NORVEŠKE JE ANGAŽOVALA ARHITEKTE I DIZAJNERE DA OSMISLE ODMORIŠTA PORED PUTA I VIDIKOVCE KOJI ĆE U NAJBOLJEM SVETLU PRIKAZIVATI IMPRESIVNE NORVEŠKE PRIRODNE LEPOTE.
U skladu sa tradicijom skandinavskog dizajna, arhitekti su se odlučili za minimalan broj elemenata u samoj konstrukciji ovog vidikovca, kao i da izbor materijala bude sveden na minimum, što je rezultiralo činjenicom da ova forma ne zauzima previše mesta u netaknutoj prirodi, a nudi sasvim nove mogućnosti njenog istraživanja.// ek Ivana Nikolić – Više u EKO KUĆI No12
